Thema: leefstijl

Bewegen is het beste medicijn!

Ik ben Lieke en ben 26 jaar. Zes jaar geleden kreeg ik de boodschap: je hebt fibromyalgie. Na jaren vage verschillende klachten te hebben gehad, eindelijk een “diagnose”. Maar wat voor diagnose, het was een hele klap om nu daadwerkelijk “iets” te hebben. Ene kant fijn dat je weet dat je klachten niet “verzonnen” zijn, of je dat je je “aanstelt”. Maar aan de andere kant, wat is fibromyalgie nu eigenlijk? Wat kun je er tegen doen? Er is niet veel over bekend, “leer er maar mee leven” zeggen ze dan.

Maar hoe leer je er mee leven, ik was een meisje van 20, net samen gaan wonen en net begonnen met werken. Daarlangs had ik een groot sociaal leven en wilde graag overal bij zijn, ik ging maar door, luisterde niet naar m’n energie level, waardoor ik veel slaap nodig had. 's Ochtends kon ik mijn bed niet uit komen, en viel ook vaak in slaap op de bank.
Ik had veel pijn, elke keer wel weer iets, dan waren het m’n knieën, dan mijn rug, dan m’n schouder, en dan weer hoofdpijn. Tot ik opgegeven moment nergens geen energie meer voor had en niet lekker in mijn vel zat. Ik wist ik moet iets gaan veranderen.

Van vele bezoeken aan specialisten tot aan dingen zelf uitproberen qua voeding heb ik nu een levensstijl gevonden wat bij me past. Ik werk 32 uur in de gehandicaptenzorg en daarlangs ga ik 2x in de week naar een meisje thuis die een beperking heeft. Ik eet volledig vegetarisch, en zelfs bijna vegan. Ik drink alleen alcohol als ik een feestje heb, of als ik weet dat ik rustige week heb gehad, of gaat komen. Ik slaap 8/10 uur per nacht en overdag helemaal niet meer. Ik ga voornamelijk in de winter naar een manueel therapeut en fysiotherapeut.
Maar wat het allerbeste dat werkt tegen mijn pijn/mindset is: BEWEGEN.
Ik probeer elke dag te bewegen. Het liefst ga ik volleyballen, hardlopen of naar de sportschool. Maar wanneer ik veel pijn probeer ik altijd een rondje te wandelen.

Dus als je lijf het ook maar een beetje toe laat, trek je jas en schoenen aan, en ga naar buiten. Ook al is het maar voor 10 min!

Bewegen in quarantaine

Ik houd ontzettend van sporten en bewegen. Zo heb ik jaren aan atletiek gedaan, lig ik graag in het zwembad en struin ik door de natuur in mijn omgeving. De laatste tijd is het vooral wandelen. Met de app Ommetje op zak, elke dag even de deur uit. Tijdens werkdagen probeer ik in de lunchpauze ook even een rondje te wandelen. Ik had een heerlijk ritme gevonden totdat.. Corona. Wij waren met het gezin in contact gekomen met iemand die positief bleek te zijn. Uiteindelijk testte mijn vriend ook positief en begon een periode van quarantaine en zelfs isolatie. Dag dag wandelen in de natuur en hallo stilzitten op de bank.. Ik werd na een paar dagen al compleet gek en wist dat er snel iets moest gebeuren. Dus ik werd weer strenger voor mezelf en maakte een schema. Ik pakte mijn weerbaarheidselastieken er weer bij en zocht online naar leuke video’s met oefeningen. Elke ochtend beginnen met klein half uurtje bewegen. De ene dag lukt het beter dan de andere. Soms ben ik te moe, dan probeer ik toch een lichtere sessie te doen. Soms heb ik te veel pijn, dan doe ik meer yoga oefeningen om ontspanning te zoeken. Zo ben ik toch elke dag weer lekker aan het bewegen, heb ik weer meer rust in hoofd en ben ik ook weer gezelliger naar mijn huisgenoten. Dat laatste is maar goed ook, want momenteel ben ik de enige die nog niet besmet is, maar daardoor wel het langst in quarantaine zit. Komende twee weken ga ik lekker door met mijn sportschema en laat ik de rest ook gezellig meedoen!

Lief zijn

“Neem spullen mee die het jou gerieflijk maken: een deken, kussentje dikke sokken etc.” Ik lees deze zin in de mail een paar keer door. Ik ga een training volgen en dit staat in de lijst met praktische zaken. Als praktisch ingesteld mens denk ik aan een notitieblokje en een pen, maar die staan dan weer niet in de lijst. Ik neem het toch maar mee denk ik. Je snapt het al, ik ga iets doen wat niet per sé iets is waar ik van nature goed in ben.

Laten we eerst even terug gaan naar het begin. Ik zorg niet altijd even goed voor mezelf. Ik weet precies wat ik moet doen om goed voor mijn lichaam en geest te zorgen en dat doe ik ook zolang ik me goed voel. Maar als het iets minder goed gaat, dan zijn mijn automatismes niet altijd even handig. Niet zo’n probleem zou je denken, want ik heb een lijstje met dingen die ik dan kan doen. Dus als ik voel dat het niet zo goed gaat, dan pak ik het lijstje en dan komt het weer helemaal goed. Het lastige is alleen dat er ook zoiets is als het leven. Je zit lekker in een flow, of ja, je zit dus eigenlijk niet lekker in een flow, maar je gaat er automatisch in mee. Hoe dan ook, je bent dus bezig en druk, druk, druk, en je hebt pas door dat je in de bekende fibro vicieuze cirkel (overbelasten-> meer pijn /meer moe-> slecht slapen -> moe -> meer pijn etc) zit nadat je een paar rondjes naar beneden bent gecirkeld.

Ik wil dus meer in het moment leven, want dan voel ik dit wat sneller aan en is de weg naar boven korter. Ik hoor iedereen al denken: “Dat heet mindfulness”. En ja bijna goed. Die cursus heb ik al gedaan. Dat kan ik in theorie, maar in de praktijk doe ik er niet altijd wat mee. En daar vind ik wat van. Ik vind namelijk dat ik daar meer mee moet doen. En uiteraard heb ik ook een mening over het overbelasten en eigenlijk over alles wat mijn eigen gedrag aangaat. En sommige mensen hebben dáár dan weer een mening over: “je bent wel erg streng tegen jezelf, vind je niet?” Ja ja, ik weet het. Maar ik ga er nu dus wat proberen wat aan te doen: de vervolgtraining op mindfulness, de compassie training (of voluit de mindfulness based compassionate living training). Kort samengevat ga ik leren om lief te zijn voor mezelf. Klinkt goed toch?

Stiekem is mediteren dus niet echt iets voor mij. En als ik iemand zegt “je bent een berg” dan haak ik helemaal af. Ik ben meer van de oefeningen die ik praktische oefeningen noem. Die waarbij je naar alle geluiden om je heen luistert is mijn favoriet. Gelukkig blijkt ook dat mediteren te zijn en hoeft het dus niet altijd “zweverig”. En bij deze training hoef je niet alles te doen, je mag de oefeningen uitkiezen die het beste bij je passen. Dus ik denk dat ik lekker veel schrijfopdrachten kies en de meer praktische opdrachten. En nu ik er zo over nadenk, misschien is deze training wel net iets voor mij. Dikke sokken, dekentje en een kop thee heb ik zelf ook elke avond, dus misschien voel ik me helemaal thuis. Oh en niks moet natuurlijk bij deze training hè? Want we gaan lief zijn voor onszelf dus het woord ‘’moeten’’ komt er niet in voor. Nu alleen nog even duimen dat de trainer dit ook zo ziet.

Lees nog meer ervaringsverhalen en blogs over: